Feyenoord- ajax is de wedstrijd van het jaar. Maar tegelijkertijd een wedstrijd die de liefhebbers uit Rotterdam met een zekere angst tegemoet gaan. Niet alleen omdat de statistieken inmiddels in ons nadeel spreken (de tegenstander won de onderlinge ontmoeting vaker in de Kuip), de laatste zouteloze pot van donderdag jl. gaf voldoende aanleiding voor een nieuw debacle. Bovendien heeft de tegenstander uit het dorp op palen er een gewoonte van gemaakt om tijdens een matige periode het licht te zien in De Kuip. Alsof ze geïnspireerd raken door al het moois in dé voetbaltempel van Nederland, met een grasmat die wél bespeelbaar is.
Het angsten en beven was een beetje voelbaar op het zonovergoten plein waar de toegestroomde massa rond het middaguur stond te wachten om een plekkie in de zon te zoeken. Een groot gedeelte ervan keek alsof ze de drie gifbekers ter grootte van een liter MacDonalds-milkshake persoonlijk op het gevonden plekkie moest ledigen. Zover kwam het gelukkig niet, wél tot vijf opvallende gebeurtenissen:
1) Het wegvallen van een kopman in een team hoeft geen desastreuze gevolgen te hebben, dat heeft de sportgeschiedenis althans meerdere malen aangetoond. Bij afwezigheid van de leider kan er immers makkelijk een nieuwe opstaan die zijn team aan de hand neemt. Dat diegene pas zeventien jaar is, is even verbazingwekkend als opvallend. Terwijl Gio versuft thuis op bank zat en Danny op de tribune, zette Georginio Wijnaldum als jongste speler op het veld op volwassen wijze de lijnen uit en in zijn kielzog speelde Diego Biseswar wederom een berenpartij.
2) De praatjesmakers van de tegenpartij: (niet geheel ontoevallig beiden door Feyenoord van de hand gedaan omdat ze niet voldeden aan het ‘geen woorden maar daden’-profiel). In de Sportweek van afgelopen week laat Evander Sno een verbale diarree optekenen die in geen enkele verhouding staat tot zijn vertoonde spel. En dan was daar de rentree van de voormalige troetelbeer Leonardo, door het thuispubliek terecht uitgefloten wegens hoogverraad. Maar wat nog erger was: diep in de tweede helft demonstreerde hij een noviteit: hij verdedigde mee!
3) Boos! Bij de 0-1 werd er gejuicht op Vak C. Dat dit niet handig is, hoeft niemand mij te vertellen, maar daar gaat het nu niet om. Een paar Feyenoord-aanhangers zagen aanleiding om het vak te bestormen om de ‘juichers’ te lijf te gaan. Dat dit niet is gebeurd, is te danken aan een hele flinke steward, die de imbecielen hiervan op moedige wijze weerhield. Geacht Feyenoordbestuur, ik hoor al jaren dat de raddraaiers ‘een moeilijk te traceren klein groepje is, dat het voor de rest verziekt’. Welnu, ze boden zichzelf op een presenteerblaadje aan voor een levenslang stadionverbod.
4) Jon Dahl Tomasson: twee competitiewedstrijden onopvallend spelen en er vier inleggen, dan begin je lekker. Voor het gemak laat ik de (alle drie gemakkelijk gegeven) pingels achterwege. Anderzijds: je moet de bal er ook maar inprikken met nog een paar minuten op de klok.
5) Gertjan Verbeek. Mocht u zichzelf hebben afgevraagd waarom de toeschouwers na afloop minutenlang bleven applaudisseren. Dat was omdat ze trots waren. Niet om het resultaat – want met een schamel puntje staan we nog steeds pas tiende – maar omdat u ze zover heeft gekregen dat er weer geestdriftig gevoetbald is. En dan is er weer hoop. Ook tegen TOP uit Oss.
Het angsten en beven was een beetje voelbaar op het zonovergoten plein waar de toegestroomde massa rond het middaguur stond te wachten om een plekkie in de zon te zoeken. Een groot gedeelte ervan keek alsof ze de drie gifbekers ter grootte van een liter MacDonalds-milkshake persoonlijk op het gevonden plekkie moest ledigen. Zover kwam het gelukkig niet, wél tot vijf opvallende gebeurtenissen:
1) Het wegvallen van een kopman in een team hoeft geen desastreuze gevolgen te hebben, dat heeft de sportgeschiedenis althans meerdere malen aangetoond. Bij afwezigheid van de leider kan er immers makkelijk een nieuwe opstaan die zijn team aan de hand neemt. Dat diegene pas zeventien jaar is, is even verbazingwekkend als opvallend. Terwijl Gio versuft thuis op bank zat en Danny op de tribune, zette Georginio Wijnaldum als jongste speler op het veld op volwassen wijze de lijnen uit en in zijn kielzog speelde Diego Biseswar wederom een berenpartij.
2) De praatjesmakers van de tegenpartij: (niet geheel ontoevallig beiden door Feyenoord van de hand gedaan omdat ze niet voldeden aan het ‘geen woorden maar daden’-profiel). In de Sportweek van afgelopen week laat Evander Sno een verbale diarree optekenen die in geen enkele verhouding staat tot zijn vertoonde spel. En dan was daar de rentree van de voormalige troetelbeer Leonardo, door het thuispubliek terecht uitgefloten wegens hoogverraad. Maar wat nog erger was: diep in de tweede helft demonstreerde hij een noviteit: hij verdedigde mee!
3) Boos! Bij de 0-1 werd er gejuicht op Vak C. Dat dit niet handig is, hoeft niemand mij te vertellen, maar daar gaat het nu niet om. Een paar Feyenoord-aanhangers zagen aanleiding om het vak te bestormen om de ‘juichers’ te lijf te gaan. Dat dit niet is gebeurd, is te danken aan een hele flinke steward, die de imbecielen hiervan op moedige wijze weerhield. Geacht Feyenoordbestuur, ik hoor al jaren dat de raddraaiers ‘een moeilijk te traceren klein groepje is, dat het voor de rest verziekt’. Welnu, ze boden zichzelf op een presenteerblaadje aan voor een levenslang stadionverbod.
4) Jon Dahl Tomasson: twee competitiewedstrijden onopvallend spelen en er vier inleggen, dan begin je lekker. Voor het gemak laat ik de (alle drie gemakkelijk gegeven) pingels achterwege. Anderzijds: je moet de bal er ook maar inprikken met nog een paar minuten op de klok.
5) Gertjan Verbeek. Mocht u zichzelf hebben afgevraagd waarom de toeschouwers na afloop minutenlang bleven applaudisseren. Dat was omdat ze trots waren. Niet om het resultaat – want met een schamel puntje staan we nog steeds pas tiende – maar omdat u ze zover heeft gekregen dat er weer geestdriftig gevoetbald is. En dan is er weer hoop. Ook tegen TOP uit Oss.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten