Op Herhaling in Het Kasteel

De gifbeker met de gouden F is dit jaar groter gemaakt dan ooit nu ook nog de derby uiterst pijnlijk (want onterecht) werd verloren.
Niet vanuit het stadion, maar vanaf mijn keukentafel ging ik de wedstrijd tot mijn netvliezen laten komen. Drie sms’jes later wreef ik in mijn handen, want ik was verzekerd van digitaal live voetbal uit mijn laptop. Hoe een avond aardig begon en in mineur eindigde in vijf delen. Waarbij het niet in herhalingen vallen inmiddels een onmogelijkheid geworden, daarom twee opvallende zaken en drie oefeningen.
1) De prelude: het moeilijk voor te stellen dat Humberto Tan nog geen tien jaar geleden met droge ogen het NOS-journaal voorlas. Als je erop gaat letten merk je de presentator van de betaalzender Eredivisie Live tegenwoordig niet één zin grammaticaal juist over zijn lippen krijgt. Van zijn komische dwaasheden wordt aan het eind van het seizoen nog een commercieel pareltje in de vorm van een dubbeldvd uitgebracht. Met daarop als hoogtepunt de verspreking die hij kort voor aanvang van de wedstrijd maakte, toen hij de commentator van de wedstrijd aankondigde als Theo Jansma.
2) Jansma, die eigenlijk Reitsma heet, ging op zijn beurt in de fout door de voorbereider van de 0-1 van Feyenoord te duiden als Wijnaldum. Alsof de commentator het voetbalintellect dat achter de knappe loopactie schuil ging onmogelijk met Serginho Greene in verband kon brengen. Greene (die wij een paar geleden nog De Krijger noemden) speelde offensief een aardige wedstrijd en had in de tweede helft nog twee keurige voorzetjes die hadden kunnen leiden tot een zekere winst. De afmakers faalden echter.
3) Herhalingsoefening deel 1: De ervaren leiders zakken door het ijs. Als een spits van Feyenoord drie kansen krijgt moet er toch minimaal eentje in: Makaay, geen voldoende. Als je recordinternational bent en na een prima EK weer terug komt bij je grote liefde laat je jezelf als aanvoerder toch minimaal met borst vooruit zien: Van Bronckhorst, waar was je in de tweede helft? Als je in de pers je grote muil opentrekt over de beleving in een stroef draaiend team zorg je er toch minimaal voor dat je zélf niet als een pupil staat te verdedigen: Hofland en De Cler, jullie zijn wéér de zwakste schakels!
4) Herhalingsoefening deel 2: Koppel de naam Verbeek en Feyenoord en weet het zeker: geen succesformule. Onder Pimmetje ging het in 1989 hopeloos mis en onder Gertjan staan we momenteel op een plaats die recht geeft op nacompetitievoetbal. Waarom heb ik dan toch zo’n grenzeloos vertrouwen in de tweede Verbeek?
5) Herhalingsoefening deel 3: Als Feyenoord uitspeelt, wordt er verloren, dat weten we nu tenminste zeker. Dat was net dat zekerheidje waar we als Feyenoordsupporter zo naar hebben gesmacht. Maargoed, er is hoop. Hoe ging dat bekende Nederlandse spreekwoord ook alweer? O ja: Hoop is uitgestelde teleurstelling!

De Schaamte (voorbij)

In het leven van een Feyenoordsupporter zijn er van die periodes, dat je het liever even niet met anderen (lees: de matig geïnteresseerde liefhebber die altijd de mond vol heeft van die club met dat schuifdak op die frituurpan) over het spelletje praat. Deze periodes zijn qua duur meestal langer dan korter van aard en daarom is de uitspraak ‘Feyenoordsupporter ben je niet voor je lol’ niet alleen waar, maar (helaas) ook weer eens actueler dan ooit.

Je ziet de backs die al het hele seizoen allerbelabberdst spelen afgelopen zondag tot een volgend dieptepunt komen, een middelmatige spits zo vrij als een vogel de beslissende bal er intikken en degene die dat had kunnen voorkomen zijn scheur weer eens iets te hard opentrekken en je schaamt je weer diep. Of misschien is het wel de schaamte voorbij, want het kan nog erger.

Afgelopen donderdag werd Ahmed Aboutaleb door de Rotterdamse gemeenteraad gekozen als de nieuwe burgemeester. Als er één persoon in Nederland in staat is om het meest acute probleem (nee, in dit geval even niet Feyenoord) in Rotterdam e/o kan aanpakken, dan is het deze meneer. Een voorbeeldige leider en over een paar jaar een ongekend populaire burgervader. Maar dat ziet niet iedereen zo.
Er zijn bewoners van de stad die het een doorn in het oog vinden dat een bestuurder twee paspoorten heeft. Of dat hij lid is van een partij die de laatste jaren meer uitblonk in woorden dan in daden. Prima. En zijn er ook die het een schande vinden en daarvoor uiterst valide argumenten voor aandragen: hij is een übertroetelallochtoon, 020-supporter en ja waarom ook niet, een Moslimjood. Dit zijn de mensen die straks juichen als Moslimtukker El Ahmadi zijn enige seizoensgoal scoort. Om je kapot voor te schamen.

Maar het kan nog erger: de ambassadeur zelf knipt zijn seizoenskaart door omdat het betaald voetbal verder aan het commercialiseren is. Hij geeft daarvan ondermeer de Rotterdamse clubleiding de schuld. Meneer Cox, mag ik u erop wijzen dat de verzakelijking al een jaar of twintig geleden is ingezet en deze gasten er vorig jaar rond deze tijd ook zaten? Want op 22 oktober 2007 had Feyenoord acht wedstrijden gespeeld, 21 punten en stond het alleen aan kop. Als u op dat moment had gegild wat er allemaal niet deugt, had u pas écht een statement gemaakt!

En of Aboutaleb straks voor Feyenoord is? Is het een geruststellende gedachte als de burgemeester met een Feyenoordsjaal in De Kuip rondloopt? Het interesseert me werkelijk geen zier. De beste man weet waarschijnlijk niet eens wat buitenspel is.

Feyenoord - N.E.C. in Vijf Akten

Na een uur spelen hoorde ik achter mij een zeurderige vrouwenstem de koning aller voetbalclichés eruit gooien. De linkerspits van N.E.C. met een onuitspreekbare naam had zojuist de tweede er hard ingeschoten en ik hoorde het goed: ‘Ik had het nog weleens willen zien, als de scheids ons die pingel wél had gegeven.’ Natuurlijk had ze gelijk, want dat heeft iedereen die zich bedient van (te) veel uitgesproken waarheden. Alhoewel: gisteren kwam er in de Kuip na regen geen zonneschijn, trok de jonge garde ditmaal niet de kar en maakte één zwaluw nog geen zomer.
Even met de Markeerstift langs vijf akten. Ik ben zo onbescheiden het woord persoonlijk tot de hoofdrolspelers te richten :
De Waardeloze Backs. Het al weken zeer matig acterende duo bereikte het ongekende absolute artistieke dieptepunt gisteren op het hoofdpodium: Serginho Greene en Tim de Cler. Ik bedien me maar even van een volgend cliché (de flauwe metafoor) omdat ik hoop dat dit duo (ooit begenadigde achterlijnhalers bij AZ en RKC) een verwarde voetballer acteren. Tim, je glijdpartij was a good piece of method acting (je deed het Leids Ontzet na toch?). En Serginho, hoe je je vergreep aan het shirt van je tegenstander was Oscarwaardig! (of haal je daar ook al je neus voor op?)
Nummer Zes. Een speler die in de kuiten van de tegenstanders bijt en ballen afpakt, maar ook met een elegante pass het spel tempo meegeeft, durft te passeren, inleidingen geeft voor een fantastische aanval en andere spelers beter maakt. Karim El Ahmadi, mooi dat je er bent en welkom in Rotterdam! Sinds het vertrek van Paul Bosvelt heeft de vacature ‘rugnummer zes’ namelijk iets te lang opengestaan. Het eerste half uur wekte je de indruk hier op bovenstaande wijze invulling aan te willen geven.
De Grote Jongens. Makaay, van Bronckhorst, Hofland, Timmer. Donderdag hebben die gasjes van nog geen twintig (weer) het goede voorbeeld gegeven, maar dat kunnen ze niet tweemaal in de week! Geniet van een eredivisieloos weekendje, rust lekker uit en laat je senioriteit daarna gelden, te beginnen in Tilburg.
De Kroonprins. En nog een paar grapjes toe, tijdens de persconferentie. Mario, jij bent onze volgende trainer!
Leedverzachtend. Beste Feyenoordfan, dit zijn van die dagen dat in de tijd van de baas alle salonsupporters van de toneelvereniging uit 020 weer eens uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komen om je iets toe te gniffelen. Gaat niet gebeuren vandaag; er is altijd nog zoiets als het cliché: baas boven baas!