Het Gerste Publiek van Nederland

Zowel Feyenoordliefhebbers als –haters zullen het met mij eens zijn: er is geen stadion in Nederland waar de aanwezigheid van het publiek duidelijker merkbaar is. Zelden zoveel geluid gehoord als zaterdagavond in De Kuip tegen FC Twente. De avond waarop Het Legioen zich als meest waardevolle publiek manifesteerde en zich kwalificeerde voor ‘De Twaalfde Man’-award van het seizoen 2008-09. Vijf argumenten voor in het juryrapport:

1. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen is één van de mooiste momenten aan een Kuipbezoek de entree op de tribune. Bij het zien van het prachtige veld en knettervol bevolkte tribunes raak ik in een kleine extase.

2. Nog vier competitiewedstrijden en er is een einde gekomen aan de vijftigjarige Gerard carrière van verzorger Gerard Meijer. De man verdient wat mij betreft een standbeeld, zijn naam op het nieuwe stadion en de opbrengst van de supporterscollecte. Maar bovenal een straatnaam, als de Golden Earring er eentje heeft, dan moet Meijer er zeker één krijgen! Over een onvergetelijk afscheid hoeft de sympathieke clubman zich in elk geval geen zorgen te maken, gezien de extra ingelaste actie die zich een half uur voorafgaand aan de wedstrijd voltrekt: ode aan een levende legende.

3. De gehele eerste helft weggespeeld door een vlot combinerende tegenstander. Het gezang van Twentenaren uit Vak G, ondersteund door een trommel, is dominant. (OK, de supporters van Twente worden dit jaar tweede). Het thuispubliek kan slechts Henk Timmer verrot schelden als hij weer eens te vroeg in de lucht hangt bij een hoge bal. Om hem tien seconden later toe te juichen na een sublieme redding op een onhoudbaar schot.

4. De tweede helft is anders. Alsof er tijdens de rust ook intern beraad is geweest tussen de vijftigduizend toeschouwers. Met als uitkomst dat de thuisploeg er een mannetje bij krijgt. De volumeknop wordt opengedraaid en vanaf de tribunes is louter nog gefluit, geschreeuw en gescheld te horen. Een beproefd recept, dat vorig seizoen tegen een beter spelend Twente een overwinning tot gevolg had.

5. Gejuich, penalty voor Feyenoord. It’s a God’s Gift en De Kuip ontploft zoals alleen De Kuip kan ontploffen. Kleine explosies volgen enige minuten later bij de rode kaarten voor de Twentespelers. Ook mooi: de Olé ’s als Feyenoord in overtal de wedstrijd uittikt, of dat althans probeert te doen. Boosheid bij het onnodig gegeven tweede geel voor Gio en de handen ten hemel bij het eindsignaal. Slecht spelen en toch winnen: het zijn wat mij betreft de mooiste.

Beste Willem,

Dat is moedig van je, om je in het hol van de leeuw te begeven. Bij het lezen van je oprechte verhaal moet ik het ook maar opbiechten: ik ook wel eens gezondigd. Niet één, maar zelfs drie keer: in elk stadion waarin jouw cluppie speelt of speelde. Waarom ik het niet bij een bezoekje heb gelaten? Ik ontdekte iets, overigens tot mijn niet geringe trots: mijn aanwezigheid achter een Amsterdams doel heeft zonder uitzondering een negatief resultaat voor de thuisclub tot gevolg. Als ik er ben, verliezen ze!

Zo zag ik ooit op een druilerige vrijdagavond in het Olympisch Stadion Prince Polley de enige treffer van de wedstrijd scoren voor FC Twente. Feyenoord werd dat seizoen kampioen. Een jaar later stond ik met een ongezien gebald vuistje achter het doel in De Meer nadat ik zag hoe Cees Lok NEC naar de finale van de beker schoot. Die door Feyenoord werd gewonnen. En een paar maanden geleden was ik er getuige van hoe Heerenveen terecht drie punten pakte in de snelkookpan. Het mocht ditmaal niet baten voor ons, maar als Feyenoordsupporter in de vreemde doe je toch wat in je macht ligt en in mijn geval is dat met succes missionariswerk uitvoeren.

Je hebt gelijk Willem. Die Arena: het heeft meer weg van een bioscoop dan een echt voetbalstadion. Misschien is het wel daarom dat niemand meer verbaasd opkijkt naar de literbakken popcorn die door andere toeschouwers naar hun pluche stoeltjes worden gedragen. Bij het zien van de witgeel betegelde muur in de catacomben dacht ik terug aan die supporter die ik in een documentaire op televisie had gezien. ‘Hoe de ontwerper van dit stadion dit bedacht heeft, we zijn GVD geen Fortuna Sittard!’ had hij briesend uitgeroepen.
Verder was het een openbaring dat achter alle blaterige verhalen, die ik meer dan mij lief is over je clubje hoor, ook gewoon fans schuilen die zich oprecht opwinden en vooral nederig ergeren aan hun club. Mooi zo, zoals het hoort, maar met één opmerkelijk verschil met het Rotterdamse theater: ik heb de hele avond geen autochtoon accent gehoord. Toen ik Gabri met een zachte G uitgescholden hoorde worden door een dikke man die drie rijen onder mij zat, kon ik een lach nog onderdrukken, maar bij het horen van de namen ‘Steekolnburreg’ en ‘Vermaaln’, uitgesproken door een in klederdracht gestoken vrouw links van mij, hield ik het niet langer en proestte ik het uit.
Maargoed, daar gaat het natuurlijk helemaal niet om, Willem. Je hebt zondag tenslotte met eigen ogen kunnen zien dat Esther ook uit Dokkum komt. Het belangrijkste is dat jij als vreemdeling meer dan ik genoten hebt van de ‘atmosfeer’ in het vijandelijke stadion. Kun je nagaan als Het Legioen zich wel roert en dat willen ze tegen jouw cluppie trouwens nog weleens doen. Ik zou zeggen: stap volgend jaar eens in die bus om ze aan te moedigen in De Kuip. Misschien helpt het wel!

(Bij de foto's: De Kuip, De ArenA en schrijver dezes in laatstgenoemd stadion voor aanvang van Ajax-FC Utrecht in 2003 (uitslag 1-1, hoe kan het ook anders), in het kader van het tv-programma Komt dat Schot)

Over de Toekomst en de Jeugd bij Feyenoord

Er wordt vaak gezegd dat je met jeugd een risico neemt, maar het tegendeel wordt al twee jaar vrijwel wekelijks bewezen door Feyenoord 1.
Het was zomer 2007 en de ene na de andere grote naam kwam uit de koker. We wreven in onze ogen: voor de verandering werd er niet een onbekende Braziliaan of Tsjech aan de selectie toegevoegd, maar werden er zonder uitzondering stuk voor stuk goede en gelouterde Nederlandse (ex-)internationals naar de Kuip gelokt. Het kon dus niet anders dat het wel weer goed ging komen na een erbarmelijke jaar, waarin Erwin Koeman terecht de handdoek gooide.

Vaak gaat logica overal op, behalve als Feyenoord erbij betrokken is. Nu dus ook niet, blijkt bijna twee jaar later: geen van het groepje aangetrokken ervaren krachten (OK, Gio in het vorig seizoen en dit jaar sporadisch) nam tot nu toe het voortouw, liet het team beter spelen, straalde rust uit of deed iets waarvan de Kuip op positieve wijze de adem inhield.

Hofland viel op door curieuze blessures en een loszittende SMS-duim, Van Bronckhorst loog ten overstaan van het gehele nationale journaille over de relatie tussen spelersgroep en trainer Verbeek, De Cler viel zover terug dat hij uit arren moede maar geblesseerd raakte, hetzelfde geldt wellicht voor Denny what-have-you-done-for-me-lately Landzaat en Roy Makaay hoor ik wekelijks ‘klote’ in een microfoon stamelen na weer een onzichtbare wedstrijd.
Das Phantom staat na 26 competitiewedstrijden overigens op negen goals. In het totaal scoorde hij 22 goals in 54 competitiewedstrijden. Vaststelling: met een gemiddelde van 0,4 goals per wedstrijd kan hij met gemak worden bijgezet in de toch al uitpuilende galerij van mislukte Feyenoordspitsen. Er is nog plek tussen Jan Peters (0,5) Jupp Kaczor (0,37) Piet Keur (0,35) en Dave Mitchell (0,3) .

Achteraf bezien is de wrange en pijnlijke constatering dat het allemaal erg veel (geld) voor erg weinig (rendement) geweest. Ik zei het eerder en zeg het nog maar eens: het is mooi geweest, eruit met die geldverslinders!
Hoe kan het nou zo zijn dat tijdens dit kansloze seizoen – waarin er door blessures weliswaar erg veel tegenzat – de wekelijkse uitblinkers Fer, Wijnaldum of Biseswar heten? Drie gasten – nota bene uit de eigen jeugd- die voor een relatief schijntje wél wekelijks doen wat er van hen verwacht wordt?!

De enige eer die de mannen uit lichting Feyenoord ‘07 onze club nog kunnen bewijzen is om in zomer ’09 zonder behoud van salaris de achteruitgang van de Kuip te kiezen.

(Bij de foto: Diego Biseswar vergroot zijn marktwaarde door zijn contract te verlengen)