Waar leg Poznan eigenlijk?

Honderd jaar Feyenoord en alsof ze het erom doen wordt dit jubileumjaar luister bijgezet door het slechtste voetbal ooit. Je krijgt bij wijze van spreken heimwee naar het team van Piet Keur, Ton Lokhoff en René Brochard. Per dag wordt het pijnlijker te constateren dat het in alle geledingen van de club ernstig mis is.
Overal, om te beginnen in het Maasgebouw waar Peter Bosz, de Bernard Madoff van Zuid die in twee jaar 30 miljoen euro stuksloeg, een contractverlenging kreeg en daar on top of it nog eens 20% van zijn huidige jaarsalaris bovenop eiste.
Naast het veld: Iedereen geeft hoog op over Gertjan Verbeek en gezien zijn voorkomen als sloper en zijn sobere soundbytes is dat terecht. Zijn tactische hand is echter nog onzichtbaar. Ik vraag me al maanden af wat de toegevoegde waarde is van - Léon Vlemmings, wiens oor permanent voorzien is van een apparaatje. Wie souffleert de duurste hulptrainer ooit en wat is de strekking van deze boodschappen? En dan het verval van Wimpie Jansen, ooit een trotse El Salvador, thans de reïncarnatie van Jan Wolkers in zijn nadagen.
Op het veld, waar door blessures van Tomasson, De Guzman, Hofland, Van Bronckhorst, De Cler, Landzaat, Mols, Biseswar en Vlaar al weken derde garnituur rondloopt. Ik zou André Bahia de hond van Kevin Hofland weleens zien uitlaten. Je zult zien dat hij er keurig op twee meter afstand achteraan blijft lopen. Het middenrif, waar Fer zijn naam eer aan doet door continu onbereikbaar te zijn. De lamgeslagen vleugels, waar de zonder zelfvertrouwen spelende Luigi Bruins tevergeefs vertrouwen tracht te tanken aan de zijlijn. Van het enige lichtpuntje Wijnaldum is de benzine overigens al weken op.
En in de piek van de boom, waar de eenzame strijder Makaay na wéér een verloren wedstrijd niets anders meer zeggen dat het weer eens ‘Klote’ was.
Drie thuiswedstrijden geklungel leidde tot een aantal kansen dat letterlijk op anderhalve hand te tellen is. Eén schamel goaltje voor en vijf tegen. Wanneer heeft Feyenoord eigenlijk voor het laatst driemaal op rij verloren in de Kuip? Of was dat ook dit (feest) jaar?
Vroeger, toen niet alles, maar er slechts één team beter was dan Feyenoord, zongen we nog weleens ‘Amsterdam waar leg dat tan?’ Maar waar lech Poznan eigenlijk?

Tot slot: goed nieuws! De volgende pot is namelijk in Eindhoven. En bij Eindhoven denken we niet aan 5-0 (1985), 6-0 (1991), 7-2 (1996) of 4-0 (2007). Nee, dan denken we aan 0-1. Wimpie, bel als de wiedeweerga even naar Den Haag en vraag of ze Henkie Fräser een middagje op de bank kunnen missen!

Staande Ovatie in De Kuip

Even scheen er de afgelopen maand licht door de spreekwoordelijke tunnel. Er werd fris gevoetbald, er werd door de herboren Feyenoorders lustig op los gescoord en het kampioenschap van het tweede rijtje kwam in het vizier. Maar sinds een dramatische pot in Spanje is Feyenoord voetballend terug bij af. En sinds de thuiswedstrijd tegen De Graafschap dieper weggezakt dan ooit tevoren. Want en team dat thuis met 1-3 klop krijgt van de nummer zeventien van de eredivisie is niet ziek, maar doodziek.
1) Muiterij: Na een opruiend artikel in de Telegraaf, beweerden boze tongen dat de oudere spelers aan het muiten waren. Ze zouden hun buik zo vol hebben van de aanpak van de nieuwe trainer, dat op het veld de kont expres tegen de krib wordt gegooid. Jammer dat dit nooit te bewijzen valt, omdat de oudere spelers al veertien wedstrijden onherkenbaar ondermaats aan het voetballen zijn. Laat zijn doelpunt geen zand in uw ogen strooien, Kevin Hofland speelt hierin de absolute voortrekkersrol. Vorige week al matig tegen Vitesse, dit weekend in eigen theater nog bedroevender van niveau. Dat het nog erger kan, onderstreept de beste man overigens in zijn wekelijks terugkerende mediaperformance van niveau likmijnvestje, waarin hij iets onverstaanbaars mag stamelen. Gio, duw die gast weg en zeg iets (zinnigs)!
2) Wat zwaar?: Als ik in Sportweek lees dat (de nota bene geblesseerde) Landzaat over een zware werkdag rept als hij ’s- ochtends om negen uur naar zijn werk rijdt en om 16:00 ‘s- middags klaar is, dan begin ik me nog meer zorgen te maken dan ik al deed. Laat staan die andere supporter die vanmorgen om 05:30 zijn wekker hoorde gaan, zich letterlijk de touwtyfus werkt in de haven en zich tien uur later met knetterende spierpijn (niet per leaseauto, maar in een stinkende metro) huiswaarts begeeft.
3) Glazen Bol: ik zie een zonnige dag in 2009, een helikoper en een gearriveerde spits. Geert den Ouden is een hele aardige kerel, een geboren Rotterdammer en dus populair in Kuip e/o. Afgelopen zomer hoopte ik dat hij – als pinchhitter- aan de selectie zou worden toegevoegd. OK, hij speelde altijd in de kelder van de Eredivisie, maar hij scoort altijd. Peter Bosz vond hem afgelopen zomer kennelijk nog niet rijp genoeg (want pas 32 jaar), maar moet nu toch ook overtuigd zijn. Door de technisch knappe wijze waarop de spits zondagmiddag tweemaal scoorde promoveerde hij zichzelf als waardig opvolger van Michael Mols.
4) Symptomatisch: Het was zo slecht in de Kuip, zelfs de ballenjongens waren uit vorm. Liefst vijfmaal lagen er twee ballen tegelijk op het veld.
5) Belichaming: Luigi Bruins was vorig jaar rond deze tijd Feyenoords beste speler en is inmiddels verworden tot een hoopje onzekere ellende. Zijn wissel werd met gejuich begroet, de aftocht van de gememoreerde Den Ouden door een staande ovatie wordt ondersteund. Geen enkel flauwe sms’je meer gekregen van ‘vrienden’, de grappen zullen wel op zijn…Bij het doelpunt van Hofland klaterden de krakers ‘Tien, Tien, Tien’, ‘Peter Bedankt’ en ‘We worden Kampioen!’ van de tribunes. Zes keer verloren, je lijkt er gvd aan gewend te raken. Neerslachtigheid is verworden tot cynisme. Het moment waarop de zieke patiënt is veranderd in een doodzieke patiënt.