Die Andere Bril

Zondagmiddag om een uur of vier. De sedan giert stevig maar keurig over de provinciale weg. Het riet wuift, de zon schijnt en Langs De Lijn wordt gedoogd door mijn weinig voetbalminnende vrouw die aan mijn rechterzijde zit.
Niet lang nadat de meest irritante radioreporter van Nederland, vocaal ondersteund door minstens twintigduizend uitzinnige Groningse boeren, aankondigt dat de thuisploeg zojuist op 2-0 is gekomen, krijgt de knop van de autoradio een ferme klap.

Zo, dat is rustig. Tijd voor reflectie. Een nieuwe bril wil daar weleens bij helpen. Voor de goede orde ben ik niet brildragend, maar de bril is in motivatieland de metafoor hoe je (anders) tegen zaken aan kunt kijken. Vijftien jaar geleden heette dat nog Tsjakkaa!, tegenwoordig heet het in positivotaal dat het glas half vol is, in plaats van half leeg. Iedereen roept het en voetbalvrind Genee dus ook, gisterenavond nog, aan tafel bij Matthijs.
De nieuwe bril dus, roze zou ik hem niet willen noemen. Feyenoord en roze gaan nu eenmaal niet zo lekker samen. Een door Feyenoords kledingsponsor ontworpen keeperstrui hield het in zes jaar geleden maar een paar weken vol voordat deze werd weggehoond door Jan met de Sjaal.
Roze, dat werkt niet. Joop’s brilletje dan maar, dat spreekt ons wat meer aan. (Voor de jonge lezer: leg de woordcombinatie Joop en Bril aan je vader voor en hij verhaalt je glimlachend over een smerige Argentijn)
Zonder bril op bedenk ik dat het scoutingapparaat bij Feyenoord niet deugt omdat al decennialang legers van de slechte spelers door de poorten van de Kuip binnenkwamen. Ik zet ‘m op mijn neus en bedenk dat er ook geen snars van deugt dat een spelers die deze zomer weg mocht week in week uit de beste speler is.

‘Hmm, die bril helpt ook geen ene t*&%#’ en ik zet de fles azijn aan mijn lippen. Feyenoord liep weer eens achter de feiten aan in Groningen. Feyenoord won de laatste uitwedstrijd voor de competitie in maart van dit jaar. Feyenoord speelde in de maanden augustus en september dertien wedstrijden waarvan het er drie won (Excelsior Maassluis, Volendam en TOP). Die ziekenboeg, wanneer loopt die eens leeg? En waarop lopen uitgerekend wij met de naam van een bankroete Belg op de buik?

Ik geef de bril nog één kans en verdomd, het schiet me te binnen dat het na vandaag alleen maar beter kan:
Na een verbouwing is het altijd mooier, dus waarom niet nadat Gertjan de sloophamer vakkundig ter hand heeft genomen? En, de klassieke novemberdip hebben we dit jaar niet, want die is al geweest. Bovendien, we hebben toekomst, want jeugd: Viva Bruins, Biseswar, Fer en Wijnaldum! En laten we vooral de boost aan merchandising niet vergeten! Wat zal de kassa van de Feyenoordshop straks weer rinkelen na de verkoop van een wéér een shirt met nieuwe sponsor.

De Neuzen winnen weer niet in de Kuip

Feyenoord- ajax is de wedstrijd van het jaar. Maar tegelijkertijd een wedstrijd die de liefhebbers uit Rotterdam met een zekere angst tegemoet gaan. Niet alleen omdat de statistieken inmiddels in ons nadeel spreken (de tegenstander won de onderlinge ontmoeting vaker in de Kuip), de laatste zouteloze pot van donderdag jl. gaf voldoende aanleiding voor een nieuw debacle. Bovendien heeft de tegenstander uit het dorp op palen er een gewoonte van gemaakt om tijdens een matige periode het licht te zien in De Kuip. Alsof ze geïnspireerd raken door al het moois in dé voetbaltempel van Nederland, met een grasmat die wél bespeelbaar is.
Het angsten en beven was een beetje voelbaar op het zonovergoten plein waar de toegestroomde massa rond het middaguur stond te wachten om een plekkie in de zon te zoeken. Een groot gedeelte ervan keek alsof ze de drie gifbekers ter grootte van een liter MacDonalds-milkshake persoonlijk op het gevonden plekkie moest ledigen. Zover kwam het gelukkig niet, wél tot vijf opvallende gebeurtenissen:
1) Het wegvallen van een kopman in een team hoeft geen desastreuze gevolgen te hebben, dat heeft de sportgeschiedenis althans meerdere malen aangetoond. Bij afwezigheid van de leider kan er immers makkelijk een nieuwe opstaan die zijn team aan de hand neemt. Dat diegene pas zeventien jaar is, is even verbazingwekkend als opvallend. Terwijl Gio versuft thuis op bank zat en Danny op de tribune, zette Georginio Wijnaldum als jongste speler op het veld op volwassen wijze de lijnen uit en in zijn kielzog speelde Diego Biseswar wederom een berenpartij.
2) De praatjesmakers van de tegenpartij: (niet geheel ontoevallig beiden door Feyenoord van de hand gedaan omdat ze niet voldeden aan het ‘geen woorden maar daden’-profiel). In de Sportweek van afgelopen week laat Evander Sno een verbale diarree optekenen die in geen enkele verhouding staat tot zijn vertoonde spel. En dan was daar de rentree van de voormalige troetelbeer Leonardo, door het thuispubliek terecht uitgefloten wegens hoogverraad. Maar wat nog erger was: diep in de tweede helft demonstreerde hij een noviteit: hij verdedigde mee!
3) Boos! Bij de 0-1 werd er gejuicht op Vak C. Dat dit niet handig is, hoeft niemand mij te vertellen, maar daar gaat het nu niet om. Een paar Feyenoord-aanhangers zagen aanleiding om het vak te bestormen om de ‘juichers’ te lijf te gaan. Dat dit niet is gebeurd, is te danken aan een hele flinke steward, die de imbecielen hiervan op moedige wijze weerhield. Geacht Feyenoordbestuur, ik hoor al jaren dat de raddraaiers ‘een moeilijk te traceren klein groepje is, dat het voor de rest verziekt’. Welnu, ze boden zichzelf op een presenteerblaadje aan voor een levenslang stadionverbod.
4) Jon Dahl Tomasson: twee competitiewedstrijden onopvallend spelen en er vier inleggen, dan begin je lekker. Voor het gemak laat ik de (alle drie gemakkelijk gegeven) pingels achterwege. Anderzijds: je moet de bal er ook maar inprikken met nog een paar minuten op de klok.
5) Gertjan Verbeek. Mocht u zichzelf hebben afgevraagd waarom de toeschouwers na afloop minutenlang bleven applaudisseren. Dat was omdat ze trots waren. Niet om het resultaat – want met een schamel puntje staan we nog steeds pas tiende – maar omdat u ze zover heeft gekregen dat er weer geestdriftig gevoetbald is. En dan is er weer hoop. Ook tegen TOP uit Oss.

’Kalm Maar! we hebben niets te verliezen?’

Heeft een trainer die in een voorbeschouwing roept dat Kalmar FF ‘een sterke ploeg is die we niet moeten onderschatten’ achteraf gelijk als je er met 1-0 thuis van verliest? Ja, want hij was de enige die waarschuwde. Jan met de Sjaal hoopte woensdagavond tijdens het kijken naar het sportjournaal dat zijn opmerking geladen was met ironie. Of om - pedagogisch uiterst verantwoord- zijn spelers op scherp te zetten.
En ja, net als iedereen die begaan is met de club op Zuid, weet Jan met de Sjaal ook dat Zweedse voetbalteams fysiek sterk zijn. En dat Verbeek niet zo handig is in het bestrijden ervan, dat heeft ie vorig seizoen ook kunnen zien. En ja, Kalmar staat bovenaan in een competitie die zijn einde nadert.
Dat hoorden we allemaal en terwijl die woorden op ons neerdaalden dachten we allemaal hetzelfde: Verbeek houdt ons in het ootje. Hij heeft geleerd van de miskleun tegen de houthakkers uit Helsingborg. Verbeek heeft een verrassend plan klaarliggen waar dit pr-verhaal waarin de thuisploeg als underdog wordt uitgebeeld slechts een mooie inleiding op is. Feyenoord pakt de middenmoters natuurlijk aan en wint met 2-0. Met strijd, passie, mouwen opstropen….
Zoiets dachten Jan met de Sjaal, de slager van de Beijerlandselaan, de caféhouder op de Binnenweg, de advocaat in de Weenatoren (en ik trouwens ook) in min of meer dezelfde bewoordingen.
Al deze mensen keken gisterenavond, in De Kuip of op televisie, naar een armetierig spelend Feyenoord. Niet om over naar huis te schrijven. Dat ik momenteel toch aan het doen ben komt slechts voort uit nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig naar wat er omgaat in het hoofd van trainer van Feyenoord.
Meneer Verbeek, mag ik u mede namens deze mensen een paar simpele vragen stellen? Kunt u me zeggen waarom de heren voor rust niet vooruit te branden waren? Waarom u de enige speler van wie dreiging uitging, De Guzman, wisselde? En waarom er op zijn plek een rechtsbuiten kwam te spelen? Wat die twee meneren die naast u zitten tijdens de wedstrijd tegen u zeggen? Waarom er gemaakte afspraken niet werden nagekomen? Of moet ik die laatste vraag aan Greene zelf stellen?
Jan, de slager, de biertapper van Melief en al die andere gasten zijn ervan op de hoogte dat het even behelpen is met die volle ziekenboeg en als gevolg daarvan een niet ingespeeld team. Maar ze snappen er helemaal niets van dat de jongens die wél spelen team Knäckebröd (begroting 5 miljoen, da’s minder dan Volendam!) niet van het veld blazen. Goed voetbal hoeft niet, winnen wel!
Meneer Verbeek, nog één vraagje: U weet dat er zondag aanstaande in Rotterdam veel te verliezen, maar nog meer te winnen is?
Zet ‘m op!

De zoete wraak van Diego

Eerlijk is eerlijk. De uitslag doet vermoeden dat het swingt bij Feyenoord, maar dat was zaterdag nog allerminst het geval. Daarvoor ontbreekt er simpelweg kwaliteit, dat in nog in een ziekenboeg bivakkeert en speelde Volendam als een Jupilerploeg. De vijf uitblinkers aan Feyenoordzijde:

1. Diego Biseswar kreeg al meerdere malen te horen dat er bij Feyenoord geen plek meer voor hem was. Na matige optredens in de voorbereiding en de zaterdag weer fitte Slory in de basis moest hij daarom op de bank plaatsnemen. Een kleine tien minuten later kreeg hij echter alsnog de kans om te laten zien wat hij waard is. Een paar acties buitenom, wat versnellingen en een paar puike voorzetjes later was het zelfvertrouwen weer terug bij de rechtsbuiten. In de tweede helft resulteerde dat in een glansrol voor de twintigjarige, die na een fraaie kapbeweging met links de bal geplaatst inknalde. Achteraf bleek het slechts de amuse voor het hoogtepunt van een verder saaie wedstrijd. De 4-0 – een krul die in het kruis van het doel belandde - was een ode aan zijn Argentijnse naamgenoot en het voorlopige Magnum Opus van de geboren Amsterdammer.
2 - De komst van Kevin Hofland werd bij de aanvang van het vorig seizoen met gejuich begroet. Op basis van zijn talent en ervaring in de Bundesliga moest hij rust in de defensie brengen, maar door privéproblemen en blessures kon hij de hoge verwachtingen nimmer waarmaken. Gisteren speelde hij rustig en lijkt hij op weg de status van solide en geroutineerde voorstopper dit seizoen waar te gaan maken. Waarvan acte volgende week, als hij de miljoenenvoorwaartsen van ajax met succes van scoren weet af te houden.
3 - Ik heb de persconferentie niet gehoord, maar Volendam-trainer Adelaar zou na afloop best wel eens ‘…Want als de aansluitingstreffer valt, dan wil ik het allemaal nog wel eens zien’ gezegd kunnen hebben. Daarvan was Henk Timmer de oorzaak. Bij een 2-0 stand hield hij Feyenoord in een één tegen één situatie met spits Hofstede op de been. Timmer kreeg veel kritiek na de eerste competitiewedstrijd tegen Heracles, maar zaterdag toonde hij dat de BisonKit niet meer aan zijn voetzolen maar aan zijn handschoenen zat.
4 - Tijdens zijn laatste wedstrijd in de Kuip scoorde hij en bij terugkomst zes jaar later doet hij dit andermaal, want John Dahl Tomasson scoort altijd en overal. Zeker nu blijkt dat de Deen Theo Lucius als vaste penaltynemer heeft gepasseerd. Onze dank gaat uit naar scheids Bossen, die binnen een half uur spelen tweemaal naar de stip wees. Een buiging is voor de verloren zoon, die ze alle twee neemt en onberispelijk binnenschiet. Niet iedereen kan dat hem namelijk nazeggen: Ronald Koeman miste dertien jaar geleden bij zijn debuut in de Kuip tegen Vitesse twee penalty’s.
5 - De toekomst van Georginio Wijnaldum ziet er rooskleurig uit. Na een goede wedstrijd met Oranje – 19 midweeks tegen Engeland (bekroond met een wereldgoal) speelde de zeventienjarige zaterdagavond als een meneer op het middenveld. Nu nog een goal in de Kuip maken graag, schikt aanstaande zondag om een uur of twee?!

Lars Elstrup, de twintigste na Ove

Toen ik opgroeide in de jaren tachtig en net als vier miljoen anderen naar Wedden Dat…? keek, zag ik een man die aan het horen dichtslaan van een autodeur het merk kon herkennen.
Wat een non-kennis zit er in zijn hoofd! Inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik mezelf op dit vlak ook niet onbetuigd laat. Zo merk ik mijn schrik dat ik dat uitslagen en doelpuntenmakers en andere curiosa van Feyenoord uit de periode 1985-1993 nog steeds uit mijn hoofd ken. Ik lepel moeiteloos op dat de eerste club van Lars Elstrup Randers Freja heette en dat hij zijn eerste competitiedoelpunt scoorde tegen PEC Zwolle. (En Blinker debuteerde die wedstrijd en Foeke Booy en Aziz Doufikar scoorden voor de uitploeg en op de tweede ring zaten geen mensen en…nou ja, daar gaat het nu even niet om).
Hoe ik dat weet? Ik zat als mannetje van dertien in het stadion en Lars heeft het me zelf verteld, op een regenachtige novemberochtend in 1987. Ik mocht hem interviewen voor de schoolkrant. Nou ja, interview, het was meer een ‘profiel’, zoals je ze nog steeds in de VI kunt lezen: Huisdieren, Mooiste club, Favoriete muziek, dat soort ongein. Van Heineken had hij trouwens nog nooit gehoord, laat staan dat hij wist dat de bierbrouwer kort daarvoor ontvoerd was geweest.
Ik weet niet waarom, maar ik had een zwak voor Elstrup, dat was waarschijnlijk de reden waarom ik hem had uitgekozen als lijdend voorwerp van mijn oppervlakkige vraaggesprek. Als een soort opmaat naar het mega-interview met Joop Hiele, dat er overigens nooit van kwam.
De Deense spits was in de zomer van 1986 aangetrokken als de twintigste opvolger van Ove K. En omdat ook toen al Stevie Wonder bij Feyenoord de functie van Hoofd Scouting bekleedde, kon het gebeuren dat een jonge diepgaande middenvelder - die slechts een half jaartje op het hoogste niveau had gespeeld- het shirt met het ‘gedoemde’ nummer 9 om zijn schouders kreeg. Enkele maanden ervoor was het nog door zijn landgenoot John Eriksen gedragen en die had er toch mooi in één seizoen 21 goals ingelegd.
Het shirt was te zwaar, of de schouders van Elstrup waren te broos om de loodzware erfenis mee te zeulen. De gevoelige Deen aardde niet, scoorde letterlijk maar een handjevol doelpunten en kreeg het (in Rotterdam vaker op het voorhoofd van een spits geplaatste) stempeltje ‘Niet OK’. Ondanks een redelijk tweede seizoen als middenvelder mocht de goeierd uitzien naar een andere club. Zoals wel vaker bij ex-Feyenoord spelers, ontpopte hij zich tot international en werd in 1992 zelfs Europees kampioen. Kort daarop stopte hij plotseling met voetballen en wierp zich in een sekte. (Een dispuut over de bezoekregeling van zijn hond voorkwam dat hij daar nu nog steeds zit). Daarna ging het helemaal mis en deed hij zelfs een zelfmoordpoging. De laatste keer dat Elstrup het nieuws haalde, was dat omdat hij in de drukste winkelstraat van Kopenhagen zijn piemel liet zien aan voorbijgangers. Voer voor psychologen: Ik wacht dan ook met smart op de correlatie tussen Kuipvrees en Exhibitionisme!

Kansloze Missie

Een statistisch weetje uit Feyenoord Magazine: van de 54 openingswedstrijden die Feyenoord in het betaalde voetbal speelde werden er 38 gewonnen en 8 verloren. Bij een winstpartij eindigde de club uiteindelijk tussen plaats 2 en 3 en bij verlies lag de eindklassering op gemiddeld 5,4. Het mooie is nog dat de club uit Zuid daarmee keurig op schema ligt: Verbeek zette enkele weken geleden nog in op een plaats bij de eerste negen.
Dat belooft nog wat dit jaar: denk maar even aan de vorige kansloze seizoensopener twee jaar geleden in Groningen en het dito seizoen dat daarop volgde. Op eenzelfde manier als toen in de Euroborg werd Feyenoord zondag snoeihard weggeblazen. Inclusief dezelfde lamlendigheid van spelers als Greene (binnen drie kwartier kriegel gespeeld) en Timmer (weer eens gesponsord door de firma Bisonkit). En bovenal de meest waardeloze actie van De Guzman die cruciaal bleek voor het verloop van de wedstrijd en negatief zal doorwerken in de volgende vier wedstrijden.
En niet alleen binnen de lijnen, maar ook daarbuiten is het weer ouderwets bal. Op de laatste dag van de transfermarkt, waar eenieder smachtend uitkijkt naar wat Peter Bosz en zijn mannen nog als ultieme surprise uit de hoge hoed toveren, komt het talent niet en worden we getrakteerd op een bijna veertiger die er na dit seizoen wellicht een punt achter zet. En passant zien we nog even een jeugdinternational verkassen naar de concurrent en blijft het verder doodstil. Wat mij betreft had die huurling van Mario best bij ons in de spits mogen lopen. En hoezo, er zijn geen bruikbare spelers te vinden? Er schijnt een hele kleedkamer vol te zitten met ‘materiaal voor de breedte’, huur die gasten allemaal, wat mij het schelen!
Helaas niet voor de eerste keer in de honderdjarige historie van de club stellen we vast dat het technische beleid gestoeld is op een grote mate van onnozelheid. De consequente stroom van blinde paniekaankopen is niet anders te verklaren. Vorig jaar leek men het licht te hebben gezien, maar toen was er weer die pech dat de trainer al na een half jaar met zijn gedachten bij zijn volgende werkgever was, met desastreuze resultaten tot gevolg.
Maargoed, daar zullen ze bij Feyenoord nu even niet mee bezig zijn: voorlopig worden er koortsachtig overuren gemakt om alle plaatsen te vullen voor een evenement dat een recordpoging doet voor de meest potsierlijke show van de eeuw.