De gifbeker met de gouden F is dit jaar groter gemaakt dan ooit nu ook nog de derby uiterst pijnlijk (want onterecht) werd verloren.
Niet vanuit het stadion, maar vanaf mijn keukentafel ging ik de wedstrijd tot mijn netvliezen laten komen. Drie sms’jes later wreef ik in mijn handen, want ik was verzekerd van digitaal live voetbal uit mijn laptop. Hoe een avond aardig begon en in mineur eindigde in vijf delen. Waarbij het niet in herhalingen vallen inmiddels een onmogelijkheid geworden, daarom twee opvallende zaken en drie oefeningen.
1) De prelude: het moeilijk voor te stellen dat Humberto Tan nog geen tien jaar geleden met droge ogen het NOS-journaal voorlas. Als je erop gaat letten merk je de presentator van de betaalzender Eredivisie Live tegenwoordig niet één zin grammaticaal juist over zijn lippen krijgt. Van zijn komische dwaasheden wordt aan het eind van het seizoen nog een commercieel pareltje in de vorm van een dubbeldvd uitgebracht. Met daarop als hoogtepunt de verspreking die hij kort voor aanvang van de wedstrijd maakte, toen hij de commentator van de wedstrijd aankondigde als Theo Jansma.
2) Jansma, die eigenlijk Reitsma heet, ging op zijn beurt in de fout door de voorbereider van de 0-1 van Feyenoord te duiden als Wijnaldum. Alsof de commentator het voetbalintellect dat achter de knappe loopactie schuil ging onmogelijk met Serginho Greene in verband kon brengen. Greene (die wij een paar geleden nog De Krijger noemden) speelde offensief een aardige wedstrijd en had in de tweede helft nog twee keurige voorzetjes die hadden kunnen leiden tot een zekere winst. De afmakers faalden echter.
3) Herhalingsoefening deel 1: De ervaren leiders zakken door het ijs. Als een spits van Feyenoord drie kansen krijgt moet er toch minimaal eentje in: Makaay, geen voldoende. Als je recordinternational bent en na een prima EK weer terug komt bij je grote liefde laat je jezelf als aanvoerder toch minimaal met borst vooruit zien: Van Bronckhorst, waar was je in de tweede helft? Als je in de pers je grote muil opentrekt over de beleving in een stroef draaiend team zorg je er toch minimaal voor dat je zélf niet als een pupil staat te verdedigen: Hofland en De Cler, jullie zijn wéér de zwakste schakels!
4) Herhalingsoefening deel 2: Koppel de naam Verbeek en Feyenoord en weet het zeker: geen succesformule. Onder Pimmetje ging het in 1989 hopeloos mis en onder Gertjan staan we momenteel op een plaats die recht geeft op nacompetitievoetbal. Waarom heb ik dan toch zo’n grenzeloos vertrouwen in de tweede Verbeek?
5) Herhalingsoefening deel 3: Als Feyenoord uitspeelt, wordt er verloren, dat weten we nu tenminste zeker. Dat was net dat zekerheidje waar we als Feyenoordsupporter zo naar hebben gesmacht. Maargoed, er is hoop. Hoe ging dat bekende Nederlandse spreekwoord ook alweer? O ja: Hoop is uitgestelde teleurstelling!
Niet vanuit het stadion, maar vanaf mijn keukentafel ging ik de wedstrijd tot mijn netvliezen laten komen. Drie sms’jes later wreef ik in mijn handen, want ik was verzekerd van digitaal live voetbal uit mijn laptop. Hoe een avond aardig begon en in mineur eindigde in vijf delen. Waarbij het niet in herhalingen vallen inmiddels een onmogelijkheid geworden, daarom twee opvallende zaken en drie oefeningen.
1) De prelude: het moeilijk voor te stellen dat Humberto Tan nog geen tien jaar geleden met droge ogen het NOS-journaal voorlas. Als je erop gaat letten merk je de presentator van de betaalzender Eredivisie Live tegenwoordig niet één zin grammaticaal juist over zijn lippen krijgt. Van zijn komische dwaasheden wordt aan het eind van het seizoen nog een commercieel pareltje in de vorm van een dubbeldvd uitgebracht. Met daarop als hoogtepunt de verspreking die hij kort voor aanvang van de wedstrijd maakte, toen hij de commentator van de wedstrijd aankondigde als Theo Jansma.
2) Jansma, die eigenlijk Reitsma heet, ging op zijn beurt in de fout door de voorbereider van de 0-1 van Feyenoord te duiden als Wijnaldum. Alsof de commentator het voetbalintellect dat achter de knappe loopactie schuil ging onmogelijk met Serginho Greene in verband kon brengen. Greene (die wij een paar geleden nog De Krijger noemden) speelde offensief een aardige wedstrijd en had in de tweede helft nog twee keurige voorzetjes die hadden kunnen leiden tot een zekere winst. De afmakers faalden echter.
3) Herhalingsoefening deel 1: De ervaren leiders zakken door het ijs. Als een spits van Feyenoord drie kansen krijgt moet er toch minimaal eentje in: Makaay, geen voldoende. Als je recordinternational bent en na een prima EK weer terug komt bij je grote liefde laat je jezelf als aanvoerder toch minimaal met borst vooruit zien: Van Bronckhorst, waar was je in de tweede helft? Als je in de pers je grote muil opentrekt over de beleving in een stroef draaiend team zorg je er toch minimaal voor dat je zélf niet als een pupil staat te verdedigen: Hofland en De Cler, jullie zijn wéér de zwakste schakels!
4) Herhalingsoefening deel 2: Koppel de naam Verbeek en Feyenoord en weet het zeker: geen succesformule. Onder Pimmetje ging het in 1989 hopeloos mis en onder Gertjan staan we momenteel op een plaats die recht geeft op nacompetitievoetbal. Waarom heb ik dan toch zo’n grenzeloos vertrouwen in de tweede Verbeek?5) Herhalingsoefening deel 3: Als Feyenoord uitspeelt, wordt er verloren, dat weten we nu tenminste zeker. Dat was net dat zekerheidje waar we als Feyenoordsupporter zo naar hebben gesmacht. Maargoed, er is hoop. Hoe ging dat bekende Nederlandse spreekwoord ook alweer? O ja: Hoop is uitgestelde teleurstelling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten